Home on the Range (Film, 2004) - MovieMeter.nl (2024)

Deze opmerkingen zijn leuker dan het kijken naar Home on the Range en helaas ook leuker dan de scène die beschreven wordt. Dat jodelnummer is wellicht het grootste WTF-moment in een Disneyfilm sinds de sequentie rond de roze olifanten in Dumbo. Waar dat echter bewust vreemd was ben ik daar hier niet zo zeker van. Ik zat er in ieder geval bijna met plaatsvervangende schaamte voor alle betrokken naar te kijken. Zo'n misplaatste scène zie je zelden.

Niet dat dit daarvoor ook maar enige potentie toonde. Home on the Range is waarschijnlijk de minst bekende Disneyfilm ooit. Wat heet, ik ken Disneyliefhebbers die er nooit van gehoord hebben en het is ook geen toeval dat dit één van de laatste films uit de studio is die ik nog moet zien (maar er is altijd nog Chicken Little, maar daar kan ik me voorlopig nog niet toe zetten). Vooraf zag alles hier er al onaantrekkelijk aan uit, alsof je naar zo'n snel gemaakte film van een mindere studio zou gaan kijken. Het eindproduct is helaas nog slechter dan verwacht.

Het begint eigenlijk al meteen snel. Een ouderwets zingend cowboyliedje wordt zo abrupt ingezet zodat het vanaf seconde één lijkt alsof de film enorme haast heeft, waarschijnlijk om deze kwelling zo snel mogelijk voorbij te laten zijn. Meteen begint er een slapstickscène waarin een konijn zoveel mogelijk pijn gedaan wordt. Dit gaat ook zo snel dat de humor nooit kan werken. Zo weten we al snel één probleem: in plaats van de rustieke sfeer van de setting wordt gekozen voor een razend tempo dat op een bepaalde manier niet bij de sfeer past.

Home on the Range is vanaf dan reddeloos verloren en herpakt zich nooit. Animatie is een langzame procedure, waardoor je per definitie wat meer tijd hebt om na te denken over al je keuzes dan je zou hebben bij live-action. Niettemin wekt dit de indruk dat niemand ook maar één seconde over iets heeft nagedacht en dat dit gepoogd wordt te verhullen met een razend tempo en veel hysterisch gedoe. Vooral de nadruk op karate uitvoerende dieren is beschamend. Denken ze werkelijk dat dit een hele film lang een geslaagde grap blijft? Hoe vaak kun je dat paard laten luchtboxen? Oneindig dacht het team achter Home on a Range. Zelfs de afgrijselijke poster hier heeft de biggetjes in vechtpose.

Ik kan makkelijk een audiocommentaar vullen met alles wat er mis is met deze film, maar gezien de impopulariteit van dit onding heeft het waarschijnlijk niet veel zin om hier veel langer op door te gaan. Het script is slecht uitgewerkt, met personages die nooit tot leven komen en waarschijnlijk de minst persoonlijk aanvoelende strijd tussen helden en schurken ooit in een Disneyfilm. De muziek van oude meest Menken is ongeïnspireerd en dat Patch-of-Heaven-nummer is zo ouderwets (zeker in vergelijking met de poging om hip te zijn van de rest van de film) dat het nooit gemaakt had mogen worden. De animatie is kleurrijk, maar levenloos en de toevoeging van computergeanimeerde stukken is lelijk gedaan. Buiten Dench en Buscemi (als zichzelf?) om werkt de voice-acting ook meestal niet en is Gooding Jr. zelfs rampzalig.

Dit moest dan de laatste handgetekende film van Disney zijn. John Lasseter heeft er later nog voor gezorgd dat we tenminste nog The Princess and the Frog kregen. Ook geen favoriet van mij, maar in ieder geval een waardige afsluiter. Misschien het meest storende aan Home on the Range, zeker met het oog op dat dit laatste zou zijn, is dat er niet eens geprobeerd was er iets van te maken. Buiten de direct-to-video vervolgen om waren misschien niet alle Disneyfilms goed en vaak waren ze wat standaard, maar geen één ervan voelde echt zielloos aan. In plaats van dat het animatieteam nog één keer zichzelf bij elkaar raapte voor een echt knappe film, krijgen we dit; alsof het team het al opgegeven had.

De slechtste Disney Classic ooit. Het enige wat me van de laagste score afhoudt zijn die drie handlangers van de grote schurk. Die drie waren oprecht grappig en het enige wat me nog enigszins op de been hield tijdens deze bittere ellende.

1*